Het wagenrennen was één van de populairdere sporten bij de Grieken en de Romeinen. De grote gevaren voor de menners, de paarden en de mogelijkheid om te wedden op de teams maakte het een sensationele sport dat verder ging dan de race zelf. De race dat plaatsvond in een hippodroom of een circus tussen meerdere teams, de roden, de groenen, de witten en de blauwen. Werden gefinancierd en gesponsord door belanghebbenden en fanatiekelingen. De spelers konden van team wisselen. Onderlinge onrusten en conflicten werden heviger en er ontstonden bendes die elkaar bevochten op de straten. De Romeinse en Byzantijnse keizers probeerden onrusten onder controle te houden door ambtenaren aan te stellen die de gebeurtenissen in rustige kanalen moesten leiden.
Het is onbekend wanneer de wagenraces zijn begonnen. De eerste aanwijzingen zijn ze te zien op Myceense (1375 - 1100 v.Chr.) keramische potten. Literair zijn de rennen het eerst beschreven door Homerus. De race werd gehouden om een overleden vriend van Achilles, Patrochus te eren op zijn begrafenis. Diomedes, Eumelus, Antolochus, Menelans en Meriones namen deel aan de race die rond een boomstam afspeelde en Diomedes kwam als winnaar tevoorschijn. Diomedes won een slavin en een ketel als prijs voor de overwinning.
De wagenrennen zouden volgens een legende het ontstaan van de Olympische spelen betekenen. Pindar schrijft dat koning Oenomaus zijn dochters huwelijkskandidaten uitdaagde voor een race die werd gewonnen door Pelops. Pelops stichtte de Peloponnesische spelen ter ere van zijn overwinning.
Andere spelen met wagenraces kwamen op in Klein-Azië, Magna Graecia en het Griekse vasteland waar atleten zich konden verreiken in hun faam en roem. Bekende spelen waren Isthmia in Corinthië, de Nemeanse Spelen, de Pythische spelen in Delphi en de Panathenaëense spelen in Athene. Winnaars kregen 140 amphora's vol olijfolie dat zeer waardevol was. Andere prijzen waren mais in Elefsína. Bronzen schilden in Argos en zilveren bekers in Marathon. Een andere variant van de spelen waren de apobatai waar de menner een harnas droeg en periodiek van de wagen sprong, ernaast rende en er weer op sprong. Een tweede menner op de wagen bestuurde in die tijd de wagen en bij een overwinning werden beiden genoemd.
De Romeinen hadden de rennen overgenomen van de Etrusken. Romulus zou de rennen als afleiding gebruikt hebben om de Sabbijnse vrouwen in te pikken van de Sabbijnen die de spelen aan het kijken waren.
Bij de Romeinen kregen de menners steeds meer roem naarmate ze langer wisten te overleven omdat de levensduur niet lang was. Scorpus wist zo'n 2000 races te winnen en stierf op 27 jarige leeftijd ten gevolge van een botsing. Ook de paarden konden beroemd worden en de Romeinen hielden het ras en geslacht bij voor de fokkerij. De armen konden in tegenstelling tot de rijken geen beschaduwde plaatsen veroorloven en mochten gratis in de zon zitten. De keizer had een directe verbinding van zijn paleis naar zijn persoonlijke zitplaats en het publiek kon hem bij de spelen direct hun genoegen of ongenoegen tonen. In het Byzantijnse rijk kregen de door de keizer gesteunde facties steeds meer invloed in politieke, economische, militaire en theologische kwestie. De onderlinge rivaliteit mondde uit in georganiseerde bendes en straatgevechten. De Nika-oproer was het hoogtepunt van die onderlinge rivaliteit. Na dagen van plunderingen en diefstallen wisten de keizerlijke troepen de opstandelingen in het hippodroom van Constantinopel in te sluiten. In het stadion werden 30.000 opstandelingen afgeslacht door de troepen. In de volgende eeuwen nam de invloed van de wagenrennen af in het rijk. Arabieren en Turken voerden met succes aanvallen uit op Anatolië en de kruisridders plunderden de stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten