LACROSSE

Noord-Amerikaanse Indianen vermeden conflicten, trainden jonge mannen met een spel van twee of drie dagen dat zij "man slaat stok" of "kleine broer van oorlog" noemden (dehuntshigwa'es in het Onondaga en Teewarathon voor de Mohawken). De teams van 100 tot 1000 man speelden op een veld van 500 tot enkele kilomters. Het had ook een religieuze functie of dank te brengen aan de schepper. De oorsprong van het hedendaagse Lacrosse komt van dit spel vandaan.

Franse verkenners zagen het spel en het Franse woord Crosse staat voor kolf of stok in het algemeen. De term kan komen uit een zin als Le jeu de la crosse dat het spel met de kolf betekent. In 1856 richtte dr. William George Beers de eerste Lacrosse team op en in 1867 stelde hij de regels op voor een minder dodelijk spelvariant. In het begin van de 20e eeuw gingen steeds meer scholen Lacrosse spelen. In 1908 werd het een Olympische sport. In 1994 werd het door Canada als een nationale zomer sport verklaard.